داستان برند؛ نتفلیکس ساختارشکن

شاید بارها در طول روز در دنیای مجازی یا در گفتار عاشقان و دنبال کنندگان فیلم نامی از نتفلیکس را شنیده باشید. در روزگاری که گجت‌های موبایل و بالاخص گوشی‌های هوشمند حرف اول را در ارتباطات می‌زنند، نتفلیکس با زیرکی و درک این موضوع، تلویزیون را در قالب سرویس استریم به گجت‌های موبایل آورده است.

نتفلیکس در میان بی‌توجهی غول‌های عرصه‌ی تلویزیون و کانال‌های تلویزیونی پرمخاطب به روش‌های نوین انتقال اطلاعات و جذب مخاطب رشد کرد و امروز به‌عنوان تهدیدی برای تولیدکنندگان سنتی محتوای ویدیویی تبدیل شده است؛ به‌طوری‌که بسیاری از کانال‌های سنتی انتقال محتوا که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها، کانال‌های تلویزیونی هستند، از رشد چشمگیر نتفلیکس اظهار نگرانی می‌کنند.

انقلاب گوشی‌های هوشمند که با معرفی آیفون در سال ۲۰۰۷ آغاز شد، روش‌های جدیدی برای انتقال محتوا ایجاد کرد. پیشرفت روزافزون گوشی‌های هوشمند در کنار افزایش ظرفیت شبکه‌های ارتباطی باعث شد نتفلیکس مفهوم Video On Demand را با نیازهای روز پرورش دهد و مفهوم جدیدی را به‌عنوان سرویس استریم ویدیو ارائه کند.

نتفلیکس بر خلاف سرویس‌های تلویزیونی کابلی یا سایر روش‌های انتقال محتوای ویدیویی، با درک اهمیت زمان برای مخاطبانش، دسترسی به برنامه‌های ویدیویی را در هر زمان و با استفاده از هر گجتی در هر مکان فراهم کرده است.

نتفلیکس در حقیقت یک شبکه و شرکت پشتیبانی از محصولات رسانه ای و فیلم است که در سال ۱۹۹۸ در آمریکا بنیان گذاری شد. این شرکت در حال حاضر حدود ۳۷ درصد از کاربران خود را از ایالات متحده دارد. این شرکت در اولین فاز حرکت خود به سمت رشد، اقدام به کرایه دی وی دی از فیلم های مختلف نمود. بعد از آن شروع به تولید محصولات و فیلم های مختلف نمود و در نهایت، پای خود را به کشور های مختلف باز کرد

بر اساس آخرین آمارهای ارائه‌شده، نتفلیکس در بیش از ۱۹۰ کشور جهان فعالیت می‌کند و در مجموع موفق شده است بیش از ۱۰۹.۲۵ میلیون نفر مخاطب را به خود جلب کند.

نکته‌ی جالب در مورد نتفلیکس این است که تنها ۵۲.۷۷ میلیون نفر از مخاطبان آن را آمریکایی‌ها تشکیل می‌دهند. تلاش نتفلیکس برای تولید محتوای اختصاصی از قبیل سریال‌های موفق چند فصلی و ادامه‌دار باعث شده است این کمپانی به تهدیدی جدی برای شبکه‌های تلویزیونی تبدیل شود.

نتفلیکس اکتبر ۲۰۱۷ اعلام کرد برای تولید نیمی از محتوای استریم‌شده در سال ۲۰۱۹ برنامه‌ریزی کرده است؛ از این‌رو این کمپانی تا دوسال دیگر بیش از ۵۰ درصد برنامه‌هایش را خود تولید خواهد کرد.

نتفلیکس بودجه‌ای ۸ میلیارد دلاری برای تولید محتوای اختصاصی در سال ۲۰۱۸ در نظر گرفته که بزرگی این رقم لرزه بر تن سایر استودیوها و تولیدکنندگان محتوا انداخته است.

سرمایه‌گذاری ۸ میلیارد دلاری برای تولید محتوای اختصاصی به‌شدت باعث نگرانی تولیدکنندگان محتوای ویدیویی شده است؛ چراکه دست و دلبازی این سرویس استریم باعث افزایش بسیار زیاد هزینه‌های تولید می‌شود.

همین ولخرجی نتفلیکس باعث شده است تعداد برنامه‌های اختصاصی تولیدشده توسط آن، از ۴ برنامه در سال ۲۰۱۲ به بیش از ۱۲۶ برنامه در سال ۲۰۱۶ افزایش یابد که رشد ۳۰۰۰ درصدی نشان می‌دهد.

بیشتر بخوانید: نوکیا از ظهور تا افول و چگونگی خروج از بحران

نتفلیکس تاریخچه‌ای بیش از ۲۰ سال دارد و از همان روزهای ابتدایی تاسی، در سیلیکون ولی مشغول به فعالیت بوده است. بیل تیلور نویسنده‌ی مجله‌ی کسب‌وکار هاروارد این شرکت را منبع آموزشی‌اش برای یادگیری استراتژی، فناوری و فرهنگ سازمانی در کسب‌وکار می‌داند.

او معتقد است رهبران و مدیران دیگر شرکت‌ها نیز می‌توانند با نگاه به این شرکت‌، نمایی از آینده‌ی رقابت در دنیای کسب‌وکار را مشاهده کنند.

اگرچه برخی آمارهای سال گذشته حاکی از کاهش ثبت‌نام‌های کاربران جدید در نتفلیکس بوده‌اند، اگر جایزه‌ی اسکاری برای کارایی کسب‌وکارها وجود داشت، نتفلیکس بسیاری از جایزه‌های آن را درو می‌کرد.

این شرکت را می‌توان معادل سازمانی تایتانیک یا ارباب حلقه‌ها دانست. در بخش افزایس سرمایه آنها با سابقه‌ای در حدود ۲۰ سال، به سهم بازار ۱۶۵ میلیارد دلاری رسیده و بالاتر از دیزنی باسابقه قرار دارد.

در بخش تاثیرگذاری فرهنگی آنها حدود ۱۱۲ نامزدی جایزه‌ی امی دارند که بیش از هر رقیبی در صنعت رسانه است. رقیب آنها HBO است که به مدت ۱۷ سال در صدر این فهرست قرار داشت.

اعتبار مدیریتی نتفلیکس نیز به قدری است که تنها یک اسلایدشو ساده از فرهنگ سازمانی و قوانین آنها بیش از ۱۸ میلیون بار در اینترنت بازدید می‌شود.

به‌هرحال موفقیت‌های نتلفیکس در مدت فعالیت نشان می‌‌دهد که روش‌های مدیریتی و رقابتی آنها، منبعی آموزشی برای دیگر فعالان اکوسیستم است.

از تأسیس Pure Software تا Netflix

ویلموت رید هستینگ، مدیرعامل و یکی از بنیان‌گذاران نتفلیکس است که پیش از آن به‌عنوان توسعه‌‌دهنده‌ی نرم‌افزار، شرکتی با نام Pure Software تأسیس کرده بود.

هستینگ در ابتدا به‌عنوان کارمندی در کمپانی Adaptive Technology مشغول به کار بود. در این کمپانی هستینگ ابزاری برای دیباگ‌ کردن نرم‌افزار توسعه داد.

وی سپس در سال ۱۹۹۱، کمپانی خود را با نام Pure Software تأسیس کرد که نرم‌افزار‌هایی برای پیدا کردن باگ و مشکلات نرم‌افزاری توسعه می‌داد. رشد چشمگیر Pure Software و نبود تجربه‌ی مدیریتی باعث شد هستینگ از هیئت مدیره‌ی کمپانی درخواست کند تا فرد دیگری را برای مدیرعاملی و هدایت کمپانی انتخاب کنند.

درآمد Pure Software برای چهار سال متوالی شاهد رشد سالیانه‌ی دو برابری بود و همین موضوع در کنار بزرگ شدن کمپانی، هستینگ را به صرافت رها کردن مدیریت انداخت.

پس از ادغام Pure Software با Atria، این دو کمپانی در سال ۱۹۹۶ توسط Rational Software تصاحب شدند. هستینگ از فروش کمپانی خود ثروت بسیار زیادی کسب کرد؛ چراکه Rational Software برای تصاحب Pure Atria بیش از ۷۰۰ میلیون دلار پرداخت کرده بود.

پس از آنکه Pure Software به زیر پرچم Rational رفت، هستینگ دو سال به تحقیق و مطالعه در زمینه‌ی مدیریت پرداخت تا در آینده درگیر مشکلاتی که همزمان با رشد کمپانی‌اش شاهد آن‌ها بود، نباشد.

در سال ۱۹۹۷، هستینگ به دلیل یک مشکل شخصی به فکر ایجاد سرویسی افتاد که اکنون با عنوان نتفلکیس می‌شناسیم.

هستینگ به علت اینکه فراموش کرده بود فیلمی که اجاره کرده بود به فروشگاه بازگرداند، ۴۰ دلار جریمه شد و از این‌رو تصمیم گرفت سرویسی جایگزین تأسیس کند که دیگر هیچ یک از کاربران به دلیل فراموش کردن بازگرداندن فیلم، مجبور به پرداخت جریمه نباشند.

ایده‌ی تأسیس نتفلیکس، از باشگاه ورزشی که هستینگ عضو آن بود، به وی الهام شد. هستینگ در این خصوص چنین اظهار نظر کرده است:

ایده‌ی باشگاه ورزشی بسیار جالب بود. اعضا می‌توانستند با پرداخت ۳۰ تا ۴۰ دلار به‌صورت ماهیانه، تا هر میزان که می‌خواهند از خدمات باشگاه استفاده کنند.

مارک رندولف، تنها شریک هستینگ در نتفلیکس نیز با تحسین فعالیت‌های آمازون به این نتیجه رسیده بود که می‌توان از طریق ارسال پستی، سرویس خود را آغاز کنند.

آغاز کار نتفلیکس با سرویس اجاره‌ی دی‌وی‌دی از طریق پست

نتفلیکس با سرمایه‌ی اولیه ۲.۵ میلیون دلاری که توسط هستینگ پرداخت شده بود، کار خود را آغاز کرد. هستینگ و راندولف ابتدا تحقیقاتی در مورد نوارهای VHS انجام دادند؛ اما هزینه‌ی نگهداری بالا در کنار هزینه‌های پستی زیاد برای ارسال این کاست‌ها باعث شد از این کار منصرف شوند.

با توجه به اینکه دستگاه‌های پخش دی‌وی‌دی در سال ۱۹۹۷ به بازار آمریکا راه یافته بود، دو بنیان‌گذار نتفلیکس به سراغ این دیسک‌ها رفتند. هستینگ پس از ارسال بیش از ۲۰۰ بسته‌ی پستی حاوی دی‌وی‌دی در بسته‌بندی‌های مختلف، بالاخره بسته‌بندی مطمئنی که امکان ارسال دی‌وی‌دی به‌صورت سالم در آن وجود داشت، پیدا کرد.

هستینگ و رندولف پس از انجام آزمایش‌های متعدد و پیش‌بینی هزینه‌ها، در ۱۴ اکتبر ۱۹۹۸ کار خود را با ۳۰ کارمند و بیش از ۹۲۵ عنوان فیلم آغاز کردند. مدل کسب و کار نتفلیکس که مبتنی بر دیسک‌های دی‌وی‌دی بود، مدرن و آینده‌نگرانه بود؛ اما کمبود و قیمت بالای پخش‌کننده‌های دی‌وی‌دی این کمپانی را با مشکلاتی روبه‌رو کرده بود.

دور اندیشی هستینگ و انتظار چندساله‌ی وی بعدها نتیجه داد و تعداد مشتریان نتفلیکس افزایش پیدا کرد. نتفلکس در سپتامبر ۱۹۹۹ مدل عضویت با پرداخت هزینه‌ی ماهیانه ۱۶ دلار را معرفی کرد که با عضویت در آن، امکان اجاره‌ی چندین دی‌وی‌دی در یک ماه وجود داشت.

البته کاربر نمی‌توانست همزمان چهار دی‌وی‌دی را به‌صورت آنی در اختیار داشته باشد؛ اما محدودیتی برای تعداد دی‌وی‌دی‌هایی که در ماه می‌توانست در اختیار بگیرد، وجود نداشت.

بلاک‌باستر، غول کرایه‌ی فیلم در آمریکا، در سال ۱۹۹۹ پیشنهادی ۵۰ میلیون دلاری برای تصاحب نتفلیکس ارائه کرد؛ اما این پیشنهاد رد شد. نتفلیکس در سال ۲۰۰۲ با عرضه‌ی بیش از ۵.۵ میلیون سهم وارد تالار بورس شد و سرمایه‌ای ۸۲ میلیون دلاری از این راه به دست آورد.

نتفلیکس پس از سال‌ها ضرردهی، در سال ۲۰۰۳ میلادی همزمان با افزایش تعداد کاربرانش به یک میلیون، اولین سوددهی خود را نیز تجربه کرد. این کمپانی در سال ۲۰۰۳ سودی ۶.۵ میلیون دلاری به دست آورد.

بیشتر بخوانید: آمازون؛ روند تغییرات از کتابفروشی تا بزرگترین فروشگاه آنلاین جهان

انقلاب گوشی‌های هوشمند، سرآغاز سرویس استریم ویدیویی نتفلیکس

نتفلیکس در فوریه ۲۰۰۷ یک میلیاردمین دی‌وی‌دی خود را نیز برای کاربرانش فرستاد و اعلام کرد که با ارائه‌ی سرویس Video On Demand از هسته‌ی اصلی کسب و کار خود که همان کرایه‌ی دی‌وی‌دی به‌صورت پستی بود، فاصله می‌گیرد.

نتفلیکس با تغییر سیاست نشان داد که بسیار هوشمندانه عمل می‌کند؛ چراکه این کمپانی تغییر رفتار کاربران را پیش‌بینی کرده بود. با معرفی گوشی‌های هوشمند و همچنین افزایش دسترسی به اینترنت پرسرعت، نتفلیکس پیش‌بینی کرده بود که سرویس استریم می‌تواند موفقیت آینده‌ی این کمپانی را تضمین کند.

بر اساس آمارهای ارائه‌شده، نرخ کرایه‌ی دی‌وی‌دی‌های نتفلیکس از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ روندی نزولی در پیش گرفته بود.

پس از آنکه نتفلیکس در سال ۲۰۰۷ سرویس استریم خود را عرضه کرد، مجموعه‌‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی که توسط این سرویس ارائه‌ می‌شد، بسیار محدود بود.

اما نتفلیکس در اکتبر ۲۰۰۸ با امضای قراردادی با Starz که یک یک کمپانی رسانه‌ای با داشتن چندین کانال تلویزیونی کابلی و شبکه‌ی توزیع گسترده است، به محتوای ویدیویی گسترده‌ای شامل محصولات سونی و دیزنی دست یافت.

قرارداد منعقدشده تنها ۲۰ میلیون دلار ارزش داشت. در سال ۲۰۱۰، نتفلیکس برای استفاده از محصولات پارامونت، لاینزگیت و مترو گلدوین مایر، قرار جدیدی به ارزش یک میلیارد دلار امضا کرد.

پس از آنکه نتفلیکس سرویس کرایه‌ی دی‌وی‌دی خود را از سرویس استریمش جدا کرد، انتقادات زیادی از سوی کاربران به این سرویس وارد شد و از این‌رو نتفلیکس پس از آنکه شماری از کاربرانش را از دست داد دوباره تصمیم به ادغام این دو سرویس گرفت.

البته نتفلیکس در سال ۲۰۱۲ با ثبت دامنه‌ی DVD.com به آرامی سرویس کرایه‌ی دی‌وی‌دی خود را به وب‌سایت جدیدی انتقال داد.

نتفلیکس در کنار افزایش محتوایی که در اختیار کاربرانش قرار داد، راه‌های دسترسی به سرویس خود را نیز گسترش داد؛ به‌طوری‌که این کمپانی با انعقاد قرارداد همکاری با تولیدکنندگان سخت‌افزار و توسعه‌ی اپلیکیشن برای تمام پلتفرم‌های ممکن، دسترسی به نتفلیکس را از طریق تلویزیون‌های هوشمند، گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها، ستاپ‌باکس‌ها و حتی کنسول‌های بازی امکان‌پذیر ساخت.

نتفلیکس در ژانویه‌ی ۲۰۱۳ اعلام کرد که طی سه‌ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۱۲ میلادی، دو میلیون مشترک به سرویس استریم این کمپانی پیوسته‌اند و در نتیجه تعداد مشتریان سرویس استریم نتفلیکس در مجموع به بیش از ۲۹.۴ میلیون رسیده است. رشد کاربران نتفلیکس روندی صعودی دارد؛ به‌طوری‌که تعداد کاربران این سرویس بر اساس آخرین آمارها در حال عبور از ۱۱۰ میلیون است.

ترکیب ابرداده با ایده‌های بزرگ

نتفلیکس را می‌توان یکی از غول‌های دنیای فناوری نامید که آنالیزها، نوآوری‌های پخش دیجیتال و الگوریتم‌های آنها، روش مشاهده‌ی فیلم و سریال را در مردم تغییر داده است.

سرویس‌های این شرکت همیشه در خدمت یک نگرش جامع بوده‌اند. آنها به دنبال شکل دادن به آن‌چه که مردم می‌بینند بوده‌اند. به بیان دیگر نحوه‌ی مشاهده‌ی محتوا توسط کاربر مدنظر نبوده و تزریق محتوای مورد نظر هدف نهایی بوده است.

این شرکت اطلاعاتی ارزشمند از ۱۲۵ میلیون کاربر خود و عادت‌های تماشای محتوای ویدیویی توسط آنها دارد. این اطلاعات از فیلم‌ها و سریال‌هایی که کاربران دوست داشته یا نداشته‌اند، مدت زمان مشاهده‌ی یک قسمت از یک سریال یا حتی بحث پیرامون آن جمع‌آوری می‌شود.

این سیستم قوی داده، یک سیستم اجتماعی غنی ایجاد کرده که فیلم‌ها و سریال‌های مشاهده شده توسط کاربران را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در تعریف ساده فیلم و سریال پیشنهاد شده به کاربر، بر اساس علاقه‌مندی‌های قبلی او وهمچنین آمار علاقه‌مندی کاربران کل سیستم خواهد بود.

رید هستینگز مدیرعامل کنونی و موسس نتفلیکس در سال ۲۰۰۵ و زمانی که شرکت تنها ۳.۵ میلیون کاربر داشت در این مورد گفت:

مشکلی که ما در صدد حل کردن آن هستیم، تغییر انتخاب‌های کاربران به نحوی است که همیشه جریانی ثابت از محتوای مورد علاقه برایشان پخش شود. ما پلتفرمی به آنها عرضه می‌کنیم تا سلیقه‌ی خود را نیز وسیع‌تر کنند.

این زاویه‌ی دید از همان ابتدا نتفلیکس را هدایت می‌کرده و نشان‌دهنده‌ی ارزش ایده‌های بزرگ برای موفقیت کسب‌وکارها است. به بیان دیگر دلیل موفقیت فناوری در نتفلیکس، در خدمت بودن آن برای تحقق یک استراتژی رقابتی بوده است.

بیشتر بخوانید: شیائومی؛ چهارمین تولیدکننده موفق موبایل دنیا

ساختارشکنی

نتفلیکس را می‌توان کتابی مرجع در توضیح ساختارشکنی در سیلیکون ولی دانست. یک تازه وارد که منطق کل صنعت فعالیت خود را تغییر داد.

اما نکته‌ی مهم در مسیر حرکت این شرکت در طول دو دهه‌ی گذشته، ساختارشکنی‌های داخلی در مسیر تحقق ماموریت شرکت بوده است. نتفلیکس با یک ایده‌ی کاملا ساده شروع به کار کرد.

آنها در همین مدت کوتاه فعالیت، بسیاری از استانداردهای پخش فیلم و سریال را تغییر داده‌اند. از تغییر روند پخش قسمت‌های سریال‌ها تا نحوه‌ی بررسی و آنالیز مخاطبان احتمالی در این سال‌ها توسط نتفلیکس متحول شده‌اند.

این شرکت در هر مرحله از نوآوری‌های گفته شده، با شک و احتمالات زیاد از بیرون از شرکت و نیاز به بررسی‌های عمیق از داخل روبرو بوده است. درس کاربردی این حرکت‌ها برای شرکت‌ها و رهبران مشابه آن است که هیچ نوآوری و ساختارشکنی را با بررسی موفقیت‌های گذشته و دانش قبلی خود به کار نگیرید. هر نوآوری نیاز به برنامه‌ریزی خاص خود دارد.

نتفلیکس به مرحله‌ای از محبوبیت رسیده است که امروز با تماشای افراطی سریال‌ها شناخته می‌شود. این نوع از تماشای افراطی، بین کاربران این سرویس عادی شده است و آن‌ها تعداد زیادی از قسمت‌های سریال دلخواه‌ی خود را پشت‌سرهم تماشا می‌کنند.

آمارها نشان می‌دهد تماشای افراطی سریال، فرهنگ فیلم و سریال دیدن را در آمریکا تا حدی تغییر داده است؛ درواقع، ۷۰درصد از آمریکایی‌ها (۹۰ درصد از نسل جوان)، با هر بار تماشای سریال در نتفلیکس، به‌طور میانگین ۵ اپیزود را تماشا می‌کنند.

رید هستینگز مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار نتفلیکس این نوع از تماشای سریال را عالی می‌داند چرا که انعطاف و کنترل را به کاربر اهدا می‌کند. کاربران نتفلیکس، پا را از تماشای افراطی سریال هم فراتر گذاشته‌اند و به‌نوعی در تماشا کردن، مسابقه می‌دهند. آن‌ها یک فصل کامل از سریال محبوب خود را در همان روز عرضه به‌صورت پشت‌سرهم تماشا می‌کنند.

تعداد مخاطبانی که یک فصل کامل از سریال را پشت‌سرهم تماشا می‌کنند، در سه سال گذشته ۲۰ بار افزایش یافته است. تعداد این کاربران در سال جاری به ۸.۴ میلیون نفر رسید و حتی نتفلیکس، در گزارش خبری اخیر خود از اصطلاح ورزش برای این عادت استفاده کرد.

آمارهای رفتارهای افراطی کاربران، محدود به آمریکا نیست. اکنون، نیمی از کاربران نتفلیکس آمریکایی هستند در حالی‌ که ۵ سال پیش، این آمار ۱۰۰ درصد بود.

استراتژی به معنای فرهنگ

اکثر بررسی‌های ظهور، رشد و تغییرات ساختاری نتفلیکس، روی استراتژی و فناوری این شرکت متمرکز هستند. اما نکته‌ی مهم در مورد رید هستیتگز و همکارانش این است که آنها از همان روزهای ابتدایی به همان اندازه که به فناوری و پخش محتوا اهمیت داده‌اند، به مردم و فرهنگ نیز توجه داشته‌اند.

در طول سال‌های فعالیت، نتفلیکس تلاش کرده تا فرهنگ سازمانی و نحوه‌ی اداره‌ی شرکت را همسو با اهدافش در سلطه بر بازار انجام دهد. آنها در همه‌ی مراحل از استخدام و تعهد به کارمندان، تصمیم‌گیری و اشتراک اطلاعات و حتی قوانین تغطیلات در شرکت، روش‌های مختلف را طراحی و باطراحی کرده‌اند. هدف نهایی اتصال اهداف شرکت در بازار با مدیریت محیط کار بوده است.

بیانیه ماموریت این شرکت زبان رک و تیزی دارد. این شرکت سال گذشته بیانیه‌ی ماموریت و مدیریت خود را به‌روز کرد.

این سند، اصول، سیاست‌ها و روش‌های کاربری شرکت را با توجه به فاکتورهای انسانی مدیریت توضیح می‌دهد. نکته‌ی قابل توجه در این سند، زیان تیز و قاطعانه‌ی آن است. به‌نظر می‌رسد هیچ‌یک از اصول جاری در شرکت‌های دیگر در نگارش متن این بیانیه لحاظ نشده است. در ابتدای بیانیه آمده است:

بسیاری از شرکت‌ها جملاتی برای توصیف ارزش‌های شرکت دارند. اما این ارزش‌های نوشته شده عموما مبهم بوده و فراموش می‌شوند. ارزش‌های واقعی یک شرکت در ترفیع و اخراج کارمندان نهفته است.

سوال مهم این که چه کسانی در نتفلیکس ترفیع گرفته و تشویق می‌شوند؟ بیانیه در این مورد می‌گوید:

شما باید آن‌چه که به نظرتان می‌رسد و برای نتفلیکس مفید است عنوان کنید. حتی اگر نظر شما ناراحت‌کننده باشد باز هم باید آن را ابراز کنید.

یک فرد موفق در نتفلیکس نسبت به وضعیت موجود انتقاد دارد. او تصمیمات دشوار را بدون ناراحتی اتخاذ می‌کند. در نهایت این فرد در جستجوی حقیقت از تغییر استقبال می‌کند.

نکته‌ی حیاتی این بخش برای شرکت‌های دیگر آن است که برای خاص بودن و ایجاد تغییر در صنعت، باید رفتار و فرهنگ منحصر‌به‌فرد خود را کشف کنید.

در نهایت باید به این نکته اشاره کرد که موفقیت در کسب‌وکار، به‌هیچ وجه با پیگیری و مطالعه‌ی یک شرکت به تنهایی امکان‌پذیر نخواهد بود. نمونه‌ی این تغییرات، شکست‌های بزرگ جنرال الکتریک است که زمانی مدل آرمانی کسب‌وکار بود.

به‌هرحال نتفلیکس در حال حاضر با جذب روزافزون مخاطب و موفقیت‌های متوالی، به منبعی آموزشی برای کسب‌وکارها تبدیل شده و تصمیم‌های مدیران آن، می‌تواند راهگشای دیگر فعالان صنعت باشد.

بیشتر بخوانید: کسب و کار الکترونیک موفق در ایران:دیجی‌کالا به نقل از Forbes

نتفلیکس چگونه پول در می‌آورد؟

نتفلیکس بزرگ‌ترین سرویس استریم ویدیویی در جهان است. این شرکت سرویس‌های خود را در ۱۹۰ کشور ارایه می‌کند و بیش از ۱۰۹ میلیون کاربر دارد و فیلم‌ها و سریال‌های خود را به ۲۱ زبان ارائه می‌کند. مهم‌تر از همه، نتفلیکس با پخش آگهی تجربه‌ی کاربران خراب نمی‌کند. اما نتفلیکس چگونه پول در می‌آورد؟

نتفلیکس پر است از مجموعه‌های تلویزیونی فوق‌العاده همچون «چیزهای عجیب» (Stranger Things) ، «آینه‌ی سیاه» (Black Mirror)  و «بی باک» (Daredevil) و به‌عنوان یک بیننده، قطعا کنجکاو هستید که بدانید نتفلیکس چگونه می‌خواهد قسمت‌های بعدی مجموعه‌های تلویزیونی مورد علاقه‌تان را در اختیار شما قرار دهد. پس تا انتها زومیت را همراهی کنید.

منبع اصلی درآمد نتفلیکس حق اشتراکی است که توسط کاربران پرداخت می‌شود و مبلغ این حق اشتراک بین ۸ الی ‍۱۴ دلار است. طبق گزارش درآمد نتفلیکس، مجموع دریافتی این شرکت از حق اشتراک پرداخت شده توسط کاربران به ۹۵۰ میلیون دلار در ماه می‌رسد.

نتفلیکس از کرایه‌ی دی‌وی‌دی نیز ۳۰ میلیون در ماه به‌دست می‌آورد. سود یا همان درآمد خالص نتفلیکس از این مبالغ دریافتی حدودا به ۴۳ میلیون دلار در ماه می‌رسد.

در مجموع، درآمد کسب شده توسط نتفلیکس در سال ۲۰۱۶ به ۸.۸۳ میلیارد دلار رسید و این در حالی است که انتظار می‌رود درآمد سال ۲۰۱۷ نتفلیکس به ۱۱ میلیارد دلار برسد. لازم به یادآوری است که نتفلیکس از پخش تبلیغات در شبکه‌ی استریم ویدیویی خود درآمدی کسب نمی‌کند.

درآمد روزانه‌ی نتفلیکس چقدر است؟

درآمد روزانه‌ی نتفلیکس ‍۱.۴ میلیون دلار در روز است. نتفلیکس همواره از ارائه‌ی آمار و ارقام دقیق در ارتباط با فعالیت‌های خود طفره می‌رود؛ اما گزارش‌های مالی این شرکت نشان می‌دهد که نتفلیکس در سه‌ماهه‌ی سوم سال ۲۰۱۷ درآمد خالص ۱۳۰ میلیون دلاری کسب کرده که معادل ۱.۴ میلیون دلار در روز است.

توجه داشته باشید که این عدد تقریبی است؛ علاوه بر این، براساس درآمد این شرکت در فصول‌ مالی مختلف، درآمد روزانه‌ی این شرکت متغیر خواهد بود. اما می‌توان با اطمینان گفت که روند کسب درآمد نتفلیکس ادامه خواهد داشت و این شرکت انتظار دارد که در سه‌ماهه‌ی بعدی درآمد بیشتری کسب کند.

نتفلیکس برای محتوا چه مقدار هزینه پرداخت می‌کند؟

هزینه‌ی پرداخت شده توسط نتفلیکس به مجموعه‌ی تلویزیونی، فیلم و قراردادهای منعقد شده بستگی دارد. طبق ادعای نتفلیکس، این شرکت بر اساس میزان سود و زیان مبلغی در حدود ۷ الی ۸ میلیارد دلار برای محتوا هزینه می‌کند.

این شرکت همچنین باید در چند سال آینده مبلغ ۱۷ میلیارد دلار بابت تعهدات مرتبط با محتوا ارائه شده در این شبکه پرداخت کند.

این مبلغ شامل هزینه‌های مربوط به امتیاز پخش محتوا در این شبکه و محتوا تولید شده توسط نتفلیکس است. نتفلیکس در تولید سریال‌های تلویزیونی بسیار خوب عمل کرده و سریال‌های مختلف هزینه‌های مختلفی برای این شرکت داشته‌اند.

مجموعه‌ی Get Down از نتفلیکس با بودجه‌ی ۱‍۲۰ میلیون دلاری به گران‌ترین سریال تلویزیونی تبدیل شده است. دو مجموعه‌ی تلویزیونی پرطرفدار حال حاضر این شبکه نیز بسیار هزینه‌بر هستند.

هزینه‌ی تولید هر قسمت از فصل دوم مجموعه‌ی «چیزهای عجیب» معادل ۸ میلیون دلار است و این رقم برای فصل دوم مجموعه‌ی «تاج» (The Crown) به ۱۰ میلیون دلار می‌رسد.

آیا الگوی تجاری نتفلیکس بقاپذیر است؟

هنوز مشخص نیست که آیا نتفلیکس می‌تواند کاری که تا کنون در حال انجامش بوده را ادامه دهد یا خیر؛ لیکن تا به امروز مدیران و سهام‌داران نتفلیکس از این الگوی تجاری راضی بوده‌اند.

این الگوی تجاری به نتفلیکس کمک کرده‌ است تا خود را با زمان تطبیق دهد. این شرکت کار خود را با کرایه دی‌وی‌دی شروع کرد و ورود زودهنگام آن‌ها به بازار استریم ویدیویی نیز موفقیت‌آمیز بوده است.

در حال حاضر نیز نتفلیکس به کرایه دادن دی‌وی‌دی و دیسک‌های بلو‌-ری ادامه می‌دهد و این بخش کوچکی از کسب و کار این شرکت را تشکیل می‌دهد.

علاوه بر موارد فوق، نتفلیکس به‌تناسب محتوی خوبی که ارائه می‌کند، هزینه‌ی دریافتی از کاربران را نیز افزایش می‌دهد. اولین بار در سال ۲۰۱۴ حق اشتراک استاندارد نتفلیکس از ۸ دلار به ۹ دلار افزایش یافت، در سال ۲۰۱۶ نیز این مبلغ به ۱۰ دلار رسید و در سال ۲۰۱۷ این مبلغ به ۱۱ دلار رسیده است.

اما با وجود گران شدن مداوم حق اشتراک، تعداد کاربران نتفلیکس به‌طور منظم افزایش یافته که نشان می‌دهد (از دید کاربران) استفاده از سرویس استریم ویدئویی نتفلیکس ارزش این هزینه را داشته و می‌توان در آینده نیز انتظار داشت تا حق ‌اشتراک نتفلیکس افزایش یابد.

آیا نتفلیکس از شبکه‌های تلویزیونی بزرگ‌تر خواهد بود؟

آنچه برای ما کاربران مهم است این است که نتفلیکس یک شرکت سودآور و با ثبات است که می‌تواند تا ۵ الی ۱۰ سال آینده به فعالیت خود ادامه دهد. نتفلیکس تنها اشتراک‌های ماهانه ارائه می‌کند؛ وقتی خبری از اشتراک‌های یک‌ساله نیست، نگرانی از بابت از دست دادن پول‌تان نخواهید داشت. پس می‌توانید به‌راحتی بنشینید و برنامه‌های مورد علاقه‌تان را تماشا کنید.

نظر شما درباره‌ی نتفلیکس چیست؟ آیا فکر می‌کنید این شرکت از شبکه‌های تلویزیونی نیز بزرگ‌تر خواهد بود؟

منبع: zoomit.ir